| And I'd like to let bygones be bygones. What do you say? Good. | ฉันว่า อะไรมันแล้วก็มันแล้วกันไป พี่จะว่ายังไง |
| But I am willing to let bygones be bygones, because, Wardo, I've got some good news. | แต่ฉันพยายามให้มันแล้วแล้วไป เพราะฉันมีข่าวดี วัลโด้ |
| I tell you what. How about we let bygones be bygones, huh? | ผมจะบอกอะไรให้ ถ้าเราจะให้มันแล้วๆไปล่ะ |
| Let bygones be bygones. Trust me, resentment gets old. | ลืมๆ ไปบ้างเถอะ เชื่อฉันสิ โกรธไปมันก็เป็นเรื่องเก่า |
| We're all going to be here for a long time, so... maybe we can figure out a way to let bygones be bygones and, you know, cohabitate. | เราก็อยู่ด้วยกันที่นี่มานาน แล้ว... บางทีเราน่าจะหาวิธี ปล่อยให้เรื่องที่ผ่านมาแล้วผ่านไป และก็ใช้ชีวิตร่วมกัน |
| Let's let bygones be bygones, pool our resources, and work this case together. | ที่แล้วก็ให้มันแล้วไปเถอะ เอาทุกอย่างมารวมกัน แล้วทำคดีด้วยกันดีกว่า |
| Send a log downstream. Still fleecing us out of our bevvy, huntsman? What do you say we let bygones be bygones? | ปล่อยไปตามน้ำ ยังใช้เสื้อหนังแบฟวี่ของพวกเราอยู่หรือ พรานป่า? ไหนว่าจะลืมสิ่งที่ผ่านไปแล้ว |
| Let bygones be bygones. Resentment gets old. | อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ลืมมันไป ความขุ่นเคืองน่ะมันเก่าเกินจะรู้สึกแล้ว |
| Let bygones be bygones. Resentment gets old. | ลืมๆ ไปบ้างเถอะเชื่อฉันสิ โกรธมากไปเดี๋ยวแก่เร็วน่ะ |
| Let bygones be bygones. Resentment gets old. | อะไรที่แล้วก็ให้แล้วกันไปเถอะ จะมานั่งเคียดแค้นกันทำไม |
